een nieuw avontuur

Hoog tijd om wat bij te babbelen, er is veel te vertellen.  Na 13 jaar hossen, crossen en koken met de foodlovers, en een heftige ommezwaai, kriebelde het deze lente terug om mijn keukenschort aan te trekken.  Piste Sauvage kwam tot kiem, ik had terug een eigen wild plekje om te experimenteren en workshops te geven. Maar kiemen zonder grond, dat is niet het echte werk. En nu is er die ongelooflijke grond, een grote wilde tuin om te spelen, te genieten, te gaan moestuinieren en van de lucht te genieten. 

Ik ben zo gelukkig als een kind.  Als een meisje op sinterklaasdag.  Ik kan het nog steeds niet goed geloven als ik met mijn handen aan het wroeten ben.  Heeft dat zo lang moeten duren eer mijn boerinnenbloed begon te stromen?  Enfin, het is er nu, en ik ga me er helemaal in storten.  Piste Sauvage heb ik terug afgeblazen, en er is een vzw opgestart 'Wildernij'.  De buurtschool komt er moestuinieren, er zijn een paar samentuinders die er hun ding komen doen, en ik zal er workshops geven voor kinderen en volwassenen. Veel bruisende plannen en iedere dag krijgen ze meer en meer vorm.  Toen ik kookworkshops gaf onder de 'foodlovers' kon ik mensen prikkelen om plantaardig te gaan koken.  Nu heb ik de kans om kinderen voeling te laten krijgen met de oorsprong van ons eten. Hoe schoon is dat!  Hoe groeien spruitjes?  Kunnen brandnetels lekker zijn?  Mag je madeliefjes eten?  Groeit er 's winters sla?  Door de speelse verwondering van de tuin komt het natuurbesef en de zin in puur eten vanzelf.

Een andere grote bezieling van mij zijn wilde eetbare planten.  Maar waar moest ik die liefde in godsnaam botvieren, in de grote stinkende stad...  Nu is hier volop plaats om die te laten groeien en activiteiten mee te gaan uitbroeden.  Wordt vervolgd!

En wat nog meer?  Ronddartelen, roefelen, frutselen, modderen, scharrelen, klungelen ook, bekokstoven, broddelen, .... Je hebt het waarschijnlijk begrepen, het wordt hier een gezellige ontdekkingsreis.

Nu dit in mijn leven is binnengewaaid, komen er geregeld interessante mensen op mijn tuinpad.  Zo ging ik onlangs op bezoek bij een proeftuin in Nederland en ik keerde terug met een koffer vol lekkere knollen om uit te testen.  (Bedankt Cor!)

Met de zoete aardappel maakte ik een brownie.  De yacon was een nieuwtje voor mij, een Zuid-Amerikaanse knol die je zowel rauw als warm kan eten. Gewoon wat plakjes uit het vuistje smaken overheerlijk, ze zijn sappig en knapperig.  Je kan ze bijvoorbeeld marineren of in een slaatje verwerken.

Van de knolselder maakte ik gepaneerde frieten, die ik serveerde met een aardpeerrisotto.  Voilà, de koffer is nog niet leeg maar de inspiratie is losgewoeld en er is veel goesting naar meer.  Laat het avontuur beginnen!


Linzenslaatje met yacon

1 kop zwarte linzen, gekookt in 2 koppen water
1 rode ui, fijngesnipperd
handvol platte peterselie, fijngesnipperd
2 kleine yacons, geschild & in kleine blokjes gesneden
handvol walnoten, grof gehakt
kruidenzout
gemengde peper
dressing met groffe mosterd, olijfolie,  notenolie, appelazijn


Brownie met zoete aardappel



1 kg zoete aardappel
2 eetlepels olijfolie
50 g amandelmeel
50 g volkoren rijstmeel (of andere bloem)
200 g rietsuiker
6 eetlepels cacaopoeder
2 eieren
handvol walnoten

- Schil de zoete aardappel en snijd in stukjes.  Stoom ze tot ze zacht zijn en plet ze dan fijn met een vork.
- Meng de puree met de overige ingrediënten.
- Doe het mengsel in een (rechthoekige) ovenschaal, bekleed met bakpapier en bak de brownie 40 minuten op 190°C.


Knolselderfrietjes

knolselder, geschild
(glutenvrije) bloem
1 ei
polenta (of paneermeel, voor een versie mét gluten)

- Snijd de knolselder in dikke frieten.  Paneer ze in de bloem, daarna in het losgeklopt ei en tenslotte in de polenta.
- Frituur ze op op 180°C goudbruin.