een nieuw avontuur

Hoog tijd om wat bij te babbelen, er is veel te vertellen.  Na 13 jaar hossen, crossen en koken met de foodlovers, en een heftige ommezwaai, kriebelde het deze lente terug om mijn keukenschort aan te trekken.  Piste Sauvage kwam tot kiem, ik had terug een eigen wild plekje om te experimenteren en workshops te geven. Maar kiemen zonder grond, dat is niet het echte werk. En nu is er die ongelooflijke grond, een grote wilde tuin om te spelen, te genieten, te gaan moestuinieren en van de lucht te genieten. 

Ik ben zo gelukkig als een kind.  Als een meisje op sinterklaasdag.  Ik kan het nog steeds niet goed geloven als ik met mijn handen aan het wroeten ben.  Heeft dat zo lang moeten duren eer mijn boerinnenbloed begon te stromen?  Enfin, het is er nu, en ik ga me er helemaal in storten.  Piste Sauvage heb ik terug afgeblazen, en er is een vzw opgestart 'Wildernij'.  De buurtschool komt er moestuinieren, er zijn een paar samentuinders die er hun ding komen doen, en ik zal er workshops geven voor kinderen en volwassenen. Veel bruisende plannen en iedere dag krijgen ze meer en meer vorm.  Toen ik kookworkshops gaf onder de 'foodlovers' kon ik mensen prikkelen om plantaardig te gaan koken.  Nu heb ik de kans om kinderen voeling te laten krijgen met de oorsprong van ons eten. Hoe schoon is dat!  Hoe groeien spruitjes?  Kunnen brandnetels lekker zijn?  Mag je madeliefjes eten?  Groeit er 's winters sla?  Door de speelse verwondering van de tuin komt het natuurbesef en de zin in puur eten vanzelf.

Een andere grote bezieling van mij zijn wilde eetbare planten.  Maar waar moest ik die liefde in godsnaam botvieren, in de grote stinkende stad...  Nu is hier volop plaats om die te laten groeien en activiteiten mee te gaan uitbroeden.  Wordt vervolgd!

En wat nog meer?  Ronddartelen, roefelen, frutselen, modderen, scharrelen, klungelen ook, bekokstoven, broddelen, .... Je hebt het waarschijnlijk begrepen, het wordt hier een gezellige ontdekkingsreis.

Nu dit in mijn leven is binnengewaaid, komen er geregeld interessante mensen op mijn tuinpad.  Zo ging ik onlangs op bezoek bij een proeftuin in Nederland en ik keerde terug met een koffer vol lekkere knollen om uit te testen.  (Bedankt Cor!)

Met de zoete aardappel maakte ik een brownie.  De yacon was een nieuwtje voor mij, een Zuid-Amerikaanse knol die je zowel rauw als warm kan eten. Gewoon wat plakjes uit het vuistje smaken overheerlijk, ze zijn sappig en knapperig.  Je kan ze bijvoorbeeld marineren of in een slaatje verwerken.

Van de knolselder maakte ik gepaneerde frieten, die ik serveerde met een aardpeerrisotto.  Voilà, de koffer is nog niet leeg maar de inspiratie is losgewoeld en er is veel goesting naar meer.  Laat het avontuur beginnen!


Linzenslaatje met yacon

1 kop zwarte linzen, gekookt in 2 koppen water
1 rode ui, fijngesnipperd
handvol platte peterselie, fijngesnipperd
2 kleine yacons, geschild & in kleine blokjes gesneden
handvol walnoten, grof gehakt
kruidenzout
gemengde peper
dressing met groffe mosterd, olijfolie,  notenolie, appelazijn


Brownie met zoete aardappel



1 kg zoete aardappel
2 eetlepels olijfolie
50 g amandelmeel
50 g volkoren rijstmeel (of andere bloem)
200 g rietsuiker
6 eetlepels cacaopoeder
2 eieren
handvol walnoten

- Schil de zoete aardappel en snijd in stukjes.  Stoom ze tot ze zacht zijn en plet ze dan fijn met een vork.
- Meng de puree met de overige ingrediënten.
- Doe het mengsel in een (rechthoekige) ovenschaal, bekleed met bakpapier en bak de brownie 40 minuten op 190°C.


Knolselderfrietjes

knolselder, geschild
(glutenvrije) bloem
1 ei
polenta (of paneermeel, voor een versie mét gluten)

- Snijd de knolselder in dikke frieten.  Paneer ze in de bloem, daarna in het losgeklopt ei en tenslotte in de polenta.
- Frituur ze op op 180°C goudbruin.

lekker lezen

Kookboeken, de ideale vakantielectuur.  Voor mij zijn kookboeken eerder leesvoer en inspiratiebronnen dan een hulpmiddel aan het fornuis.  Onlangs had ik voor deze gading een fijn ding in huis uit de bieb.  Een dikke kanjer om mee in de zetel te kruipen en te gniffelen bij de kookverhalen van Mari Maris.

Grinniken om haar columns over rommelige keukenlades.  Haar vrolijke gemopper over de buurvrouw die te lang komt koffie drinken of een epistel over de deur van de ijskast die iemand te lang open laat staan.  Het reilen en zeilen aan haar keukentafel of in haar wilde groentetuin op het Franse platteland brengen je al vanzelf een beetje in vakantiestemming.

Iedere dag van het jaar schreef ze een stukje en geeft ze het recept van de maaltijd van die dag.  Gerechtjes met zelfgeplukte seizoensgroenten, no nonsense kokerijen met wat er is achtergebleven in de ijskast of snel wat bij elkaar haspelen voor jezelf, alles overgoten met wat Frans zwier.  Ze doet dit met veel joie de vivre maar ook vanuit veel ervaring en keukenkennis.  Je vindt er geen prentjes of foto's, de schrijfsels zijn recht voor de raap met een Nederlandse kwinkslag.

En ze houdt net als ik van polenta en tambouilles!  Een tambouille is haar benaming voor gepureerde sausjes, spreads, allerhande pesto's en smeersels. In mijn keuken ben ik ook fan van allerlei pureetjes.  Inzetbaar als dip, broodsmeersels, basis voor soepen of sauzen, of ideaal als een bijgerechtje wanneer je veggie tafelt.  Niet  alleen met groene kruiden, maar denk ook eens aan geroosterde groenten als basis.

Dit gezegd zijnde, vertel ik u ook wat we gisteren aten.  Polenta met een tambouille uit de oven.  Laat het u smaken en stort u dan in het vakantieleven!

Polenta met crème van geroosterde groenten                                                 voor 4 à 6 personen

1 paprika’s, schoongemaakt, in groffe stukken gesneden
1/2 courgette, in groffe stukken gesneden
1/2 aubergine, in groffe stukken
2 tenen look, gepeld, in hun geheel
1 ui, gepeld, grof gesneden
1/1 tomaat, grof gesneden
grof zeezout
olijfolie

– Doe alles in een ovenschaal en rooster de groenten ongeveer 40 minuten. Mix alles glad.

polenta

200 g polenta
6,5 dl groentenbouillon
1 takje rozemarijn, fijngehakt
1 tak salie, blaadjes fijngehakt
1 keine courgette, brunoise
1 teen look, geperst
1 sjalot, gensnipperd
2 bolletjes mozarella (of gemalen mozarella)

– Stoof de courgette met look in olijfolie.

– Breng de bouiloon aan de kook. Voeg de polenta en rozemarijn toe, roer al kokend een minuut tot alles stolt. Neem van het vuur, voeg de sjalot en de courgette toe. Doe het mengsel in een ingevette ovenschaal en smeer glad. Verdeel de groentensaus er over en de plakjes mozarella. Kruid met gemengde peper en zout van de molen bovenop.

- Zet de schaal 25 minuten in de oven op 190°C.  Serveer met een frisse salade.

zonenergie

Dit zijn de gouden dagen.  Uit je bed stappen en onmiddellijk de warme lucht voelen, ontbijten op het groene terras met de zware vlierbloesemgeur in je neus.  Enthousiast aan de dag beginnen omdat dit zomerse gevoel zo veelbelovend is.  Plannen maken, workshops voorbereiden, recepten verzinnen en uittesten, ondertussen de tuin eens inlopen en genieten van dat wilde groen, het gekwetter en gezoem.  Gewoon de kleine dingen, overgoten met hete zon en af en toe een zwoele bui.  's Avonds met de deuren open naar het onweer luisteren en de geuren van een kletsnatte tuin opsnuiven.  (En neen, deze prettige deurlinten hangen niet aan mijn keukendeur.  Maar je kent dat gevoel, buiten lekker heet en binnen rustig werken met de buitengeluidjes op de achtergrond.  Zalig!)

Dit zomerse weer verkwikt je gemoed maar het zet anderzijds niet aan om ingewikkeld te koken. Je bent een tikje lui en de hangmat lonkt rond etenstijd.  Een ideaal moment om gerechtjes te maken die je gedeeltelijk kan recuperen. Overschotjes die de dag nadien kunnen verwerkt worden in nieuwe combinaties. Makkelijk maar toch lekker verzadigend en hartig, want ook bij warm weer heb ik graag een stevige beet.

Wat denk je van tomatenrisotto met maïskoekjes en een frisse tomatensalade? Maak ineens een grote portie van het maïsdeeg zodat het één of twee dagen later nog een keertje in de pan kan gezwierd worden. Of maak wat extra koekjes voor je lunchpakket.  Risotto leent zich een volgende dag heel goed om burgertjes of gepaneerde kroketjes van te maken.  En als je nog een avondwandeling maakt in het groen, pluk dan onderweg wat weegbree voor een pesto die hier goed bij past.

Tomatenrisotto (4 à 6 personen)

300 g risottorijst
olijfolie
2 uien, fijngesnipperd
3 tenen look, geperst
2 dl witte wijn
8 salieblaadjes
1 theelepel venkelzaadjes
paar takjes oregano
paar takjes tijm
1 blik tomaat
1 koffielepel paprikapoeder
1 theelepel chilivlokken
1 liter groentebouillon (of iets meer)
enkele eetlepels mascarpone of een klontje boter
handvol peterselie of rucola of basilicum
eventueel olijven, in plakjes gesneden
Parmezaanse kaas

Stoof de ui in olijfolie zacht.  Voeg de look en de rijst toe en laat even mee fruiten.  Voeg de witte wijn toe en laat even indampen.  Voeg dan de kruiden, de tomaat en de helft van de bouillon toe en laat zacht sudderen zonder deksel, roer af en toe alles om.  Als het vocht is opgenomen voeg je de andere helft van de bouillon toe.
Werk de risotto af met enkele eetlepels mascarpone of een klontje boter, verse groene kruiden en Parmezaanse kaas.


Maïskoekjes 

300 g maïs (vers of bokaal)
50 g polenta
30 g fijn maïsmeel
2 eieren
1 theelepel kruidenzout
gemengde peper
2 eetlepels rijstmelk
2 eetlepels olijfolie
1 theelepel baksoda
handvol peterselie, fijngehakt
2 sjalotjes, in fijne ringen gesneden

Meng de bovenstaande ingrediënten, behalve de peterselie en sjalot,  in een maatbeker.  Zet enkele seconden de staafmixer in het mengsel, zodat de maïs een beetje gemixt is maar niet volledig. 
Voeg de sjalot en peterselie toe.
Bak eetlepels van het mengsel in olijfolie, in een hete pan.  Keer voorzichtig om met een spatel en bak ook de andere kant.


Tomatenslaatje

tomaat
basilicum
rode ui, fijngesnipperd
balsamicoazijn
gemalen zeezout
gemengde peper
balsamicoazijn

ontwaken

Frisse knopjes aan de takken, groene kruiden wakend onder de laatste sneeuw.  Het is welletjes geweest met de rust.  Alles borrelt en prikkelt en wil naar buiten.  Zoals buiten de wereld terug op gang komt, zich uittrekt en komt piepen, zo stroomt het ook binnen in mezelf.

Er is veel gebeurd de voorbije jaren.  Het is lang winter geweest. Mijn man werd ziek en twee jaar geleden moesten we afscheid van hem nemen.  Alles kwam tot stilstand.  We zaten in een roerloze bubbel.  We aten om onze buiken te vullen, om te overleven.  De keuken verschafte geen plezier meer, er zat geen leven in de kruidenkast en het roeren in een pan gebeurde op automatische piloot.  Ik stopte met werken en begroef met heel veel tranen mijn dierbaar kindje, de foodlovers companie.

Gelukkig ben ik warm omringd, en roerde er af een toe een dierbare in de pan.  Stapje voor stapje sijpelde het leven terug in mijn aders.  Een plotse goesting om een taart te bakken.  Een kookboek dat onder stof werd gehaald.  Een maaltijd die met ziel werd bereid.  Gedrevenheid om nieuwe wegen in te slaan.

Stilaan krijgen de kriebels een vorm.  Ik houd jullie op de hoogte.  Eerst gaan we even bijtanken.  Tijd voor iets hartigs, verwarmends, vervullends.  Iets dat je een boost geeft op een koude ochtend.  Een warme hartige pap, goed voor lijf en hart.  Ik weet, hier krijg ik niet iedereen enthousiast voor.  De zoetebekken onder ons zouden een havermoutpapje met fruit of siroop verkiezen, maar ik niet. Geef mij maar krachtige zoute smaken, van 's ochtends vroeg.  En liefst iets warms en iets pittigs zoals deze rijstvlokkenpap.  Troostvol eten, daar kom je al een heel eind mee op de been.


Rijstvlokkenpap met specerijen

- kopje rijstvlokken
- bouillon
- enkele venkelzaadjes
- theelepeltje kurkuma
- theelepeltje gemalen koriander
- theelepeltje Indische pickle
- naar wens toevoegen: gare groentjes of wat soep

- Doe alle ingrediënten in een steelpannetje en voeg bouillon of water of soep toe zodat alles flink onder staat.  Laat dit 10 minuten sudderen tot de vlokken indikken en het vocht verdampt.
- Varieer met smaken, groentjes, kruiden.  Lekker met kiemen of vers gehakte kruiden.