We oefenden een allereerste keer een fotoshoot. Jawel, het kookboek is volop aan het kriebelen en spruiten.
Wordt vervolgd! Toen dook ik in de bruisende Londense eetcultuur met zijn hippe restaurants, aanlokkelijke eetkraampjes met superverse salades, biomarkten vol blinkende groenten en wilde moestuinen. Proefde zo veel ik kon. Het eetavontuur eindigde met een lunch bij Ottolenghi en als je dan thuis komt, ben je verslaafd aan frisse gerechten overladen met groene kruiden en pittige smaken. Dus plunderde ik dagenlang de moestuin en liet me volop gaan met bergen groene kruiden, verse snijbiet, venkel, salades, nieuwe aardappeltjes, broccoli, loof van mierikswortel en rode ui. Smaakte zoals bij de Ottolenghi-chef!
En toen begon het grote Noorse natuur-avontuur. Koken met zicht op een fjord is een stil feest. Het vlammetje in de pit, langzaam een verwarmende risotto in de pot omroeren en genieten...
Het leven is er ontroerend simpel en goed. Fikse bergwandelingen en wonderlijke wolken. Iedere dag kommen vol bosbessen en wilde frambozen uit het bos die eindigen in pannenkoeken en havermout en desserts.
En confituur. Voordien zou ik me zelf gek hebben verklaard om confituur te maken op een camping, maar als de bessen zo overvloedig groeien en het oogsten zo deugddoend is...
Ik startte met 3 potjes maar reed naar huis met een hele doos vol zoete souvenirs.
En na de bessenstrooptochten kreeg ik de paddestoelenmicrobe te pakken.
 |
Het eekhoorntjesbrood sneed ik in plakjes en droogde ik in de zon. De bokaal met de geurende delicatesse staat ondertussen in de kelder op het schap.
Straks als de herst komt aangewaaid en we zitten opnieuw in het helse ritme van alledag, dan zal de toast met frambozenconfituur ons doen mijmeren naar die geweldige dagen in de fjorden.
